وقتی می خواستم اسم و شماره موبایلش را روی کاغذ بنویسم تا قرار مصاحبه بگذارم، بی اختیار جلوی شماره اش نوشتم: ارسطو عامل! مهرانفر به قدری ماهرانه ارسطو شده است که تقریبا تفکیک او از این شخصیت ماندگار غیرممکن است، طوری که اگر احمد مهرانفر را ستاره سریال های نوروزی 92 بدانیم، بیراه نرفته ایم.

در حالی که صدای قهقهه خنده های محسن تنابنده، سیروس مقدم و عوامل «پایتخت» از اتاق مجاور و در حین تدوین پشت صحنه های سریال پایتخت به گوش می رسید، با احمد مهرانفر به گفت وگو نشستیم؛ مهرانفری که برخلاف ارسطو، کم حرف و کمی خجالتی به نظر می رسد و مثل سیاستمدارها، حساب هر کلمه و حرفش را دارد. آخر این گفت وگو که تقریبا همه اش حول محور شخصیت ارسطو عامل شکل گرفت، مهرانفر با خنده گفت: ارسطو خود تویی، نه من! از بس که شتابزده ای و هنوز جواب سوال قبلی را نگرفتی، سراغ سوال بعدی می روی، متن این گفت وگو را از نظر می گذرانید:

«ارسطو عامل» یا «احمد مهرانفر»؟

الان دیگه احمد مهرانفر. ارسطو عامل نقشی بود که به احمد مهرانفر بازیگر سپرده شد و مهرانفر آن را بازی کرد. نقشی که الان دیگر تمام شده است.

یعنی ارسطو عامل برای شما تمام شده تا این که نقش دیگری شروع شود؟

بله! البته صحبت هایی هست «پایتخت 3» ساخته شود.

ظاهرا قرار است داستان آن در تاجیکستان اتفاق بیفتد؟

این که قرار است در تاجیکستان ساخته شود، شایعه است و درست نیست. البته این را بگویم من خودم شخصا ویژگی هایی که برای نقش ارسطو در نظر گرفته بودم در پایتخت 1 و 2 عملی کردم و الان دیگر چیزی برای این نقش در ذهن ندارم. به عبارتی ارسطو برای من تمام شده و راستش چندان تمایل ندارم پایتخت 3 ساخته شود که لازم باشد برای بار سوم من نقش ارسطو را بازی کنم. بیشتر دوست دارم روی نقش دیگری کار کنم و یک شخصیت دیگر با ویژگی های جدیدتری بسازم، چون معتقدم بازیگری هم مثل نوشتن و مثل کارگردانی است. وقتی شما یک کار را کارگردانی می کنی، دیگر آن کار از تو جدا می شود و تو باید به سراغ کار دیگری بروی.

این حس را در زمان پایتخت 2 هم داشتید؟

نه! در سری دوم پایتخت چنین حسی را نداشتیم، نه من و نه آقای تنابنده و نه دیگر عوامل. هنوز اشباع نشده بودیم. احساس می کردیم آدم هایی که ساخته ایم، فضا و روابطی که ایجاد شده، هنوز ظرفیت این را دارد که به آنها پرداخته شود. احساس می کردیم این شخصیت ها ظرفیت این را دارند که داستان یک سریال 90 شبی را هم پیش ببرند.

طرح موضوع هم شده بود که این کار انجام شود؟ یعنی سریال نود شبی بسازید؟

بله! بخصوص زمانی که بازخوردها را گرفتیم و دیدیم که مردم هنوز سراغ شخصیت های پایتخت را می گیرند و دوست دارند که این سریال ادامه پیدا کند. همه اینها باعث شد خود ما به این باور برسیم که پایتخت 2 باید ساخته شود. قرار بود سال گذشته این سریال تولید شود که نشد و افتاد به امسال. شوق ساخت پایتخت 2 هم در ما و هم در مردم وجود داشت. الان هم این شوق برای ساخت سری سوم پایتخت وجود دارد، اما من از ارسطو خالی هستم و فعلا برایش چیزی ندارم. همه لحظات حسی را که باید یک بازیگر برای یک نقش تجربه کند؛ افت و خیزها، روابط، ریز کاری ها، دیالوگ ها و… همه استفاده شده و ذهن من کاملا از خلق و پرورش ارسطو خالی است. فکر می کنم بقیه اعضای گروه هم همین طور هستند، برای همین الان به پایتخت 3 فکر نمی کنیم.

آقای تنابنده در مصاحبه ای گفته اند که نام ارسطو به این خاطر انتخاب شده که ارسطو مسئول خراب کردن اوضاع است و با وجود این که این نام،نماد افرادی است که هیچ فلسفه ای در زندگی شان ندارند، آیا این موضوع را قبل از کار به شما گفته بودند؟

نه! من چیزی در این باره نشنیده ام.

خب به این نکته فکر نکردید که چرا نام ارسطو را برای شما انتخاب کرده اند؟

بیشتر فکر می کردم به خاطر زیبایی اش و این که نام کمیابی است، انتخاب کرده اند. ضمن این که فکر می کنم اسم ارسطو در منطقه علی آباد وجود دارد به همین دلیل انتخاب شد. چون به همه چیز کار فکر می شد و نام ها هم هوشمندانه انتخاب شده بودند. اما این تعبیری که شما می گویید آقای تنابنده گفته اند شاید در ذهن خودش بوده شاید هم بعد به این نتیجه رسیده، اما من خبر نداشتم.

عجیب ترین بازخوردی که تا حالا از پایتخت و نقش ارسطو داشتید، چه بود؟ هر چیزی که بتوان نام آن را بازخورد جالب مردمی گذاشت؛ تماس تلفنی، حرفی، چیزی که برای خود شما جالب و عجیب باشد؟

الان چیزی یادم نمی آید. بازخورد خیلی زیاد و خوب بود. در همه عمر کار حرفه ایم این قدر بازخورد از طرف مردم ندیده ام و جالب اینجاست که هیچ بازخورد منفی و بدی به ما نرسید.

اتفاق نیفتاد کسی نکته ای منفی بگوید؛ متلکی، چیزی؟

نه واقعا نبود. بیشترین بازخوردهای مثبت از طرف اطرافیان، خانواده و فامیل ام بود. از همین بازخوردها بود که می فهمیدم کار گرفته و مردم آن را دوست دارند. مردم هم که الان خیلی به ما لطف دارند. در خیابان و مثلا زمانی که پشت فرمان هستیم، ابراز محبت می کنند…

معمولا مردم وقتی شما را می بینند چی می گویند؟

مثلا می گویند: عاشقتیم ارسطو! یا یک بار که داشتیم توی اتوبان می رفتیم، آقایی شیشه ماشین را پایین داد و گفت: آیا رانندگی با سرعت بالا کار خوبی است؟ از این موارد زیاد داشتیم که الان یادم نیست. البته از پایتخت 1 بازخوردهای عجیب و غریب زیادی به یاد دارم.

مثلا؟

مثلا آقای محسن تنابنده یک روز برای خرید به یک فروشگاه رفته بود، خانمی به او گفته بود که همسر من سرطان دارد و دکتر توصیه کرده که باید روحیه اش را بالا نگه دارد و او هر روز سریال پایتخت را تماشا می کند و همین باعث شده که حال خوبی داشته باشد. به خود من هم بارها ایمیل زده اند و از تاثیرات مثبت سریال پایتخت و شخصیت ارسطو گفته اند. به طور مثال یک نفر از خارج کشور برایم ایمیل زده بود- یادم نیست خانم بود یا آقا!- اما نوشته بود من و همسرم خیلی با هم دعوا می کنیم، اما از وقتی سریال شما را دیده ایم تا دعوایمان می شود به هم می گوییم: حساس نشو! وقتی این جمله را می گوییم خنده مان می گیرد و دعوا تمام می شود!

آقای مهرانفر، پیش آمده بود در زمان بازی، ارسطو، احمد مهرانفر را عصبانی کند؟ می خواهم بدانم در زمان بازی چه تضادهایی با ارسطو داشتید؟ مثلا ناراحت باشید از این که احمد مهرانفر قرار است کاری را به جای ارسطو انجام دهد؟

راستش من به این قضیه هم فکر می کردم هم فکر نمی کردم. فکر می کردم چون به این موضوع اعتقاد ندارم که شخصیتی که قرار است بازی کنم باید صد درصد سفید باشد به این فکر می کردم که ارسطو یک جاهایی می تواند اشتباه کند. درست است که می خواهیم یک شخصیت شیرین و مثبت ارائه کنیم، اما این را در نظر می گرفتیم که ارسطو می تواند یک جاهایی خطا هم بکند. من هنگام بازی در یک نقش به این نکته فکر می کنم که شخصیت داستان یا کاری را می کند یا نمی کند. این طور نیست که بخشی از شخصیت را در درون خودم محبوس کنم. به نقش اجازه می دهم رفتارها و تجربه های مختلفی داشته باشد، رفتار هایی که شاید خودم آنها را انجام ندهم.

یعنی بعضی جاها ارسطو شبیه شما، شبیه احمد مهرانفر نبود؟

خیلی جاها بود، اما منظورم این است که خیلی با عقل این نقش را بازی نمی کردم. بیشتر با حس ام بازی می کردم و تلاش می کردم نقش ام روان باشد. حالا جدا از این که خودم چنین طراحی برای نقش داشتم بقیه اعضای گروه هم کمکم می کردند. سیروس مقدم عزیز هم واقعا طوری رفتار می کرد که همه بازیگران اعتماد به نفس داشته باشند تا بتوانند «لحظه خلاقانه» را به وجود بیاورند که این اعتماد به نفس برای ایجاد خلاقیت خیلی مهم است.

این را می گفتم که در زمان بازی در یک نقش به این نکته فکر می کنم که این شخصیت کاری را انجام می دهد یا نه. حتی اگر بیننده ناراحت شود. در زمان بازی در یک نقش نه محبوبیت برایم مهم است نه این که بیننده از رفتار شخصیت بدش بیاید. تنها چیزی که برایم مهم است این است که در آن لحظه، بازیگر و نقش باید کاری را که از او خواسته شده، به باورپذیرترین شکل ممکن اجرا کند.

باورپذیرترین کاری که ارسطو در طول سریال انجام داد. جدا از بازخوردهای مردمی. کاری که ارسطو کرد و شما خیلی لذت بردید؟

یادم نیست! اما یک سری برداشت ها بود که خیلی خودم دوستشان داشتم اما به دلایلی مثل ایرادهای فنی قابل قبول نبود و در کار استفاده نشد.

یادتان نیست در چه حال و فضایی بود؟

مثلا یادم می آید سکانسی که ارسطو داشت یکی از کارتون های دوست داشتنی زمان کودکی اش را تعریف می کرد که داستان بچه ای است که پدرش او را با زنبیل این طرف و آن طرف می برد. در یکی از برداشت ها خیلی شیرین آن را تعریف کردم اما آن برداشت در زمان تدوین استفاده نشد.

از برداشت ها و سکانس هایی که ما هم در سریال دیده ایم کدام را بیشتر از همه دوست دارید؟

یکی از سکانس های دوست داشتنی ام، صحنه ای بود که روی پیامگیر موبایل خانم فدوی پیغام می گذاشتم؛ تندتند صحبت می کردم و می گفتم آیا ازدواج با یک مرد عنکبوتی کار خوبی است؟ آیا ازدواج با یک جلف عروسک باز کار خوبی است؟ این جملات را که پشت سر هم می گفتم خیلی زیبا شده بود. بیشتر از آن که طنز و خنده دار باشد خیلی جذاب و لذتبخش شده بود اما در زمان تدوین این دیالوگ ها پراکنده شده بود و شیرینی و جذابیت که در ذهن من بود از آن گرفته شده بود.اما خود من دیالوگ های آن سکانس را که پشت سر هم می گفتم خیلی دوست داشتم.

لوس ترین نماهایی که ارسطو بازی کرد چه از نوع بازی خودتان و چه از دیالوگ هایی که برایتان نوشته شده بود؟ صحنه ای که خودتان را راضی نکرد؟ و به اصطلاح نگرفت؟

خیلی زیاد بود اما الان یادم نیست شاید اگر شما به صحنه ای اشاره کنید یادم بیاید؛ اما از صحنه هایی که دوست داشتم و یادم آمد. قسمت دوم سریال بود که به نقی شک کرده بودیم که با خانمی ارتباط دارد. ارسطو می آید توی آشپزخانه به خواهر نقی و هما می گوید شما یک جوری رفتید جلو که من فکر کردم الان شکم نقی را پاره می کنید اما شما که کاری نکردید…. اما همین که نقی به آشپزخانه می آید، ارسطو خودش عقب نشینی می کند و شروع می کند به داد و بیداد که بابا من زن نمی خوام…!. اینقدر به من نگویید که زن بگیر… و از آشپزخانه خارج می شود. این سکانس را در یک برداشت گرفتیم که به نظرم خیلی خوب شده بود.

شما اهل کاشان هستید و ته لهجه کاشانی هم دارید؟ درست است؟

شاید! اگر شما احساس می کنید حتما دارم.

چقدر از خصلت های کاشانی ها را وارد شخصیت ارسطو کردید؟ چون ارسطو در حالی که ساده است، نماینده موقعیت و شخصیت های مختلف هم هست.

بعضی ها به من می گویند بگو چطوری به شخصیت ارسطو رسیدی؟ من واقعا نمی دانم چه جوابی به این سوال باید بدهم. ما یک سریال ساختیم و من هم یکی از نقش های آن را بازی کردم. خودمان هم متوجه نشدیم، چکار کردیم. اگر شما متوجه می شوید این نکته را هم در بیاورید که چگونه این نقش را بازی کردم!

گویا آنقدر که مردم درگیر ارسطو عامل شدند خود شما نشده اید؟

نه! خود من فکر می کنم اگر احمد مهرانفر پنج یا 9 کلاس سواد داشت و در شرایط ارسطو بزرگ شده بود و همان لهجه را داشت، شخصیت اش شبیه ارسطو می شد. البته من چیزی هایی به نقش اضافه کردم. مثلا برای پرت کردن حواس بیننده از لهجه که مردم زیاد متوجه آن نشوند که احمد مهرانفر دارد با لهجه مازندرانی صحبت می کند، نوعی خاص از صحبت کردن را برای ارسطو طراحی کردم.

تند صحبت کردن ابتکار خودتان بود؟

تند صحبت کردن ارسطو هم یکی از طراحی های من برای این نقش بود. اما ارسطو یک جور خاص صحبت می کند. این خاص بودن بیشتر مدنظرم بود.

شما در فیلم های سینمایی با کارگردانان مختلفی کاری کرده اید مثل اصغر فرهادی، تهمینه میلانی، عبدالرضا کاهانی و… در آثار این کارگردانان نقش های مختلفی هم بازی کرده اید. اما هیچ کدام به اندازه ارسطو نگرفت و دیده نشد، فکر می کنید دلیلش چه بود؟

بله! اما شما به نقش هایی که من در این فیلم ها بازی کرده ام توجه کنید. مثلا در فیلم آتش بس کل بازی من دو دقیقه هم نمی شود. قبل از ارسطو نقش های مهم به من محول نشده بود. اگر می شد از عهده آنها برمی آمدم. نقش هایی در سینما به من داده می شد که محوریت نداشت. در فیلم آقای راعی نقش فرعی داشتم. بیشتر نقش ها به من اجازه عرض اندام نمی داد. در فیلم اسب حیوان نجیبی است نقش یک راننده تاکسی را بازی کردم که چند پلان بیشتر نبود. خب من برای دیده شدن این نقش چه کاری می توانستم انجام دهم؟ در فیلم تسویه حساب هم نقشم خیلی کوتاه بود. هر چند برخی می گویند در فیلم های خانم میلانی هر چند نقش هایم کوتاه بوده اما مردم آنها را به یاد دارند. این را هم بگویم که موفقیت برخی از نقش ها به طراحی شخصیت در فیلمنامه بستگی دارد. برخی از نقش هایی که به بازیگر پیشنهاد می شود، نقش هایی بدون ویژگی است اما نقش ارسطو ویژگی های زیادی داشت.

بعد از پایتخت آیا نقش متفاوتی به شما پیشنهاد شده است؟ از همین جنس نقش هایی که دوست دارید. نقش هایی با ویژگی های منحصر به فرد؟

بله،چند باری نقش اول هم به من پیشنهاد شد که قبول نکردم.

این پیشنهادها بعد از سریال پایتخت بود؟

هم قبل از پایتخت و هم بعد از پایتخت.

نقش اصلی؟

بله نقش اول. اما در آن زمان فکر می کردم نباید با آن کارگردان کار کنم یا نباید در جمع بازیگران آن کار قرار بگیرم. این را هم بگویم یکی از دلایل دیگری که باعث شد ارسطو موفق شود، بازیگران نقش مقابل بود.جدا از بازیگردانی آقای تنابنده و کارگردانی آقای مقدم جمع بازیگرانی که با هم کار می کردیم و پاس کاری هایی که با هم داشتیم، خیلی به من در اجرای نقش ارسطو کمک کرد.

آقای مهرانفر شما تئاتری هستید، آموزه های شما از تئاتر چه بود که از آنها برای اجرای نقش ارسطو استفاده کردید؟

در بحث تیپ سازی و در آوردن لهجه در تئاتر این را یاد گرفته ام بازیگری که می خواهد لهجه کار کند باید خرده رفتارها و جزئیاتی را به نقش اضافه کند تا حواس بیننده را از لهجه پرت کند. یادم هست در یک نمایش نقش یک پسر ارمنی را بازی می کردم که با لهجه صحبت می کرد. در آنجا یاد گرفتم باید چگونه لهجه را دربیاورم که تماشاگر اذیت نشود.

اضافه کردن خرده رفتارها و خرده گفتارها به نقش در این زمان مهم است؟

بله همه این ها خیلی موثر است که یک اثر شاخص شود.اگر اینها نباشد شاید بیننده با اثر ارتباط برقرار نکند و آن را پس بزند.

انتقادی که شاید به سری دوم پایتخت وارد باشد این است که در قسمت های آخر و در لابه لای پلان ها و نماها، تصاویری شبیه به کلیپ هم گنجانده شده بود و شوخی های آقای تنابنده و شما بیشتر شبیه شوخی های لورل و هاردی شده بود. این را قبول دارید؟

بخش اول گفته های شما را قبول دارم که اتفاقات قسمت های آخر پایتخت کم شده بود. اما به هرحال باید برای گنبد و گلدسته ای که به جنوب می رساندیم مراسمی برگزار می شد و بیننده باید صبر می کرد و آن مراسم را هم تماشا می کرد.

این مراسم و تشریفات سفارشی بود؟

نه! سفارشی نبود.ما در طول سریال همه اش از گنبد و گلدسته و نصبش صحبت می کردیم. بنابراین نمی توانستیم وقتی گنبد و گلدسته به جنوب و شهر مورد نظر می رسد، هیچ مراسمی را نشان ندهیم. این مراسم باید نشان داده می شد.بخصوص این که تصاویر زیبایی گرفته شده بود و هم موسیقی خیلی خوبی برای آن ساخته شده بود. شاید قشر روشنفکر در مقابل این قسمت ها مقداری جبهه گرفت، اما مردم عادی این مراسم و این بخش ها را دوست داشتند؛ هر چند به نظر من فاصله ای که این صحنه ها با صحنه های شیرین قصه ایجاد کرد خیلی خوب بود. بیننده نماهای مراسم را می بیند در ذهنش فاصله ای ایجاد می شود و وقتی دوباره به قصه برمی گردد و صحنه های شیرین را می بیند از آنها لذت می برد و به اتفاقات می خندد.

گفتید با بخش دوم سوال موافق نیستید؛ که شوخی های ارسطو و نقی شبیه شوخی های لورل و هاردی شده بود. ارسطو تبدیل به شخصیت خنگ ماجرا شده بود و نقی به اصطلاح خنگ باهوش تر! پاس کاری بین خنگ و خنگ تر.

اگر مثال بزنید شاید بیشتر متوجه منظورتان شوم.

مثلا در قسمت اهدای کلیه که ارسطو کاملا تبدیل به شخصیتی خنگ و هالو شده بود.

اتفاقا یکی از قسمت هایی که من خیلی دوست داشتم همین قسمت هایی بود که ارسطو تصمیم گرفته بود کلیه اش را به برادر خانم فدوی بدهد. ماجراها چنان چیده شده بود که ارسطو کلیه اش را اهدا کند. در این قسمت ها ما یک آدم باهوش نمی دیدیم، اما از طرفی ارسطو به دلیل وجه انسانی و بیشتر به دلیل عشقش می خواست کلیه اش را بدهد. قصه اهدای کلیه و دادن کلیه به یک نفر دیگر، قصه تلخی است. نویسنده های کار تلاش کرده بودند این تلخی را یک جوری شیرین بنویسند که آزاردهنده نباشد، ما هم در زمان کار تلاش کردیم تلخی آن را بگیریم. برای شیرین نشان دادن این رویداد تلخ باید اتفاقاتی بین من و نقی رخ می داد. نقی نمی خواست من کلیه را بدهم، اما اتفاقات ارسطو را به سمت دادن کلیه پیش می برد. خیلی انسانی و واقعی این قضیه را پیش بردیم. نمی دانم شما چرا چنین برداشتی کرده اید.

ارسطو راننده کامیون هم بود. شما چقدر روی رفتار این گروه متمرکز شدید که نوع رفتار و گفتار آنها را در نقش دربیاورید؟

چهار، پنج روزی قبل از «پایتخت1» من و آقای مقدم سوار بر کامیون نقش ارسطو را تمرین می کردیم.

کجا؟ تهران؟

بله. بیشتر بلوار ارتش، آن هم شب ها چون کامیون ها شب حق تردد دارند. پشت فرمان می نشستم و تمرین می کردم. گاهی محسن تنابنده هم می آمد و ما درباره موقعیت هایی که می توانستیم در کامیون طراحی کنیم صحبت می کردیم. در مدتی که تمرین می کردیم اطلاعاتی را هم درباره شخصیت راننده کامیون ها از خود رانندگان اصلی کامیون می گرفتم. از همان اول که سوار کامیون شدم سعی کردم از خود کامیون و فضایی که دارد استفاده کنم و آن چیزهایی را که باید یک راننده کامیون بداند از رانندگان اصلی کامیون یاد بگیرم. دیالوگ هایی که می گویند، واژه هایی که استفاده می کنند و…

این تکیه کلام «از تسمشه» را از کجا آورید؟

این موضوع را آقای علیرضا خمسه برای ما تعریف کرد. خیلی جزئیات یادم نیست، اما گویا آقای خمسه به استرالیا سفر می کند، آنجا یک نفر پیش آقای خمسه می آید و می گوید: شما که مدعی هستی لهجه ها را می دانید، بگو این جمله یعنی چی؟ شم به بدن… بعد آقای خمسه می گوید حالا من یک جمله می گویم تو بگو معنی اش چی میشه؛ تسمش…

آن روزی که آقای خمسه این خاطره را تعریف کرد همه ما به آن فکر می کردیم که چگونه از این واژه در کار استفاده کنیم. تا این که قرار شد کامیون خراب شود و بعد ماجرای کلاه نقی پیش بیاید و… اول فکر کردیم وقتی کامیون خراب می شود یکی از همکاران ارسطو کامیونش را نگه دارد و بیاید از ارسطو بپرسد چی شده و بعد ارسطو این جمله را بگوید. اما در ادامه به چیزی رسیدیم که در نهایت گرفته شد. نقی به ارسطو می گوید: این ماشین درست می شود و ما را به جنوب می رساند و می پرسد این ماشین چه اش شده؟ که ارسطو در جواب نقی می گوید: از تسمشه…

تکیه کلام «آیا کار خوبی است…؟» از کجا آمد؟

این را در پایتخت 1 استفاده کرده بودم که خیلی جواب داد، در سکانسی که مدارک صمد، برادر گلرخ را آتش زده بودیم که صمد همسرش را طلاق ندهد. آنجا بود که گفتم: آیا طلاق کار خوبی است؟ از همانجا این تکیه کلام جاافتاد و خیلی ها دوستش داشتند. در مدت زمانی که بین پایتخت 1 و 2 فاصله به وجود آمد من به بازخوردها توجه می کردم. متمرکز بودم که مردم از کدام قسمت ها، دیالوگ ها و بازی های پایتخت بیشتر خوششان آمده و به احساس خودم هم توجه می کردم که چه چیزهایی در پایتخت 1 بود که خودم آنها را دوست داشتم. این تکیه کلام از آنهایی بود که دوست داشتم در پایتخت 2 بیشتر استفاده کنم.

قضیه تصادف واقعی سریال چی بود؟ از چگونگی وقوع آن خبر دارید؟

شب عید بود و همه عجله داشتند از قشم به تهران برگردند. یک عده با هواپیما آمدند، یک عده با ماشین و… دو نفر از گروه تدارکات هم باید ماشین را از قشم می آورند که آن اتفاق افتاد و خیلی هم اتفاق بدی بود، همه ما را ناراحت کرد و یک روز هم کار را تعطیل کردیم و تصمیم گرفتیم که کار را ادامه ندهیم، اما موافقت نشد. روزی که این اتفاق افتاد من سر صحنه آمده بودم و حتی گریم هم شدم، اما نتوانستیم کار کنیم. روحیه همه ما بهم ریخته بود.

آقای مهران فر! به نظر می آید آقای تنابنده یک جورهایی حکم پدرخوانده را برای شما پیدا کرده است و عملا سرپرستی تیم را برعهده گرفته، از طراح قصه تا طراحی دقیق شخصیت های پایتخت و ایجاد موقعیت ها و… ایده او بوده، باید از این به بعد منتظر باشیم که شما در این تیم دیده شوید؟ خودتان هم بعد از این دوست دارید با او کار کنید؟

نه به این شکل نیست. هر کدام از ما به عنوان کسانی که مدت زیادی است کار هنری انجام می دهیم، سبک و سیاق خاص خودمان را داریم. در نظر داشته باشید، بیشتر کارهای موفق حاصل کار گروهی است. سریال پایتخت هم اگر موفق شده نظر مخاطبان را جلب کند، حاصل کار جمعی است و این طور نبود که یک نفر فقط فکر کند و به ما بگوید که چیکار کنیم. اما فیلمنامه پایتخت را تنابنده نوشته است و به نوعی صاحب کار محسوب می شود. من با کارگردانان دیگر هم که کار می کنم ارتباطم با صاحبکار و کار همین طوری است و در پایتخت شیوه کارم را تغییر نداده ام.

یعنی در سریال پایتخت این طور نبود که ایده ها و راهنمایی ها فقط از طرف آقای تنابنده باشد؟

نه! اصلا آقای تنابنده چنین شخصیتی ندارد. وقتی انتخاب بازیگران و بازیگردانی کاری به او سپرده می شود فقط به این فکر می کند که چه نقشی برای چه بازیگری مناسب است.برای این که اثر هنری موفق شود همه چیز باید سر جای خودش باشد و مهم تر این که بازیگران سر جای خودشان قرار گرفته باشند.

پس قرار نیست بعد از این با هم کار کنید؟

نه اصلا این جوری نیست. نه خود ما تصمیم داریم این اتفاق بیفتد و نه می خواهیم بعد از این فقط با هم کار کنیم. ما دوستان خوبی هستیم. با هم راحتیم. بیشتر جاها هم رای و هم عقیده هستیم. اما این جوری نیست که در هم ذوب شویم و بعد از این قرار باشد فقط من در کارهایی بازی کنم که ایشان هم هستند. اصلا واژه پدرخوانده را مناسب نمی دانم.

شده سر کار شما نقش نقی را اصلاح کنید؟

بله. خیلی جاها بود که من نظراتم را درباره نقش نقی می گفتم.

خانم رامین فر هم درباره نقش شما نظر می داد؟

بله. خیلی جاها درباره ارسطو و نقی نظر خود را می گفت. البته در طول کار همه ما نسبت به نقش های یکدیگر حساسیت داشتیم و برای بهتر شدن کار نظرمان را می گفتیم.

بحثی درباره سریال پایتخت مطرح است که شاید بیشتر به کارگردان و تهیه کننده مربوط باشد، اما من از شما هم سوال می کنم. این که حضور گنبد، گلدسته در کار و بردن آن از شمال کشور به جنوب به سفارش استانداری مازندان بوده که به نوعی حامی مالی کار هم هست ،درست است؟

نه! به هیج وجه این گفته درست نیست. ما برای ساخت پایتخت 2 خیلی تحقیق کردیم و چند بار به شمال سفر کردیم. در یکی از این سفرها داشتیم از جلوی گنبد و گلدسته سازی ها رد می شدیم که آقای تنابنده گفت من شغل نقی را پیدا کردم. بهتر است نقی در گنبد و گلدسته سازی کار کند. بعد هم رفتیم و درباره این شغل تحقیق کردیم و از همان جا بود که گنبد و گلدسته وارد داستان شد. با این که می دانستیم خیلی حساسیت برانگیز است و نمی شود خیلی با آن شوخی کرد، اما باز هم پذیرفتیم که این اتفاق بیفتد.

و عملا یکی از جدی ترین تصمیمات درباره پایتخت 2 گرفته شد.

بله! هم جدی ترین و هم سخت ترین. چون باید در کنار یک وسیله مقدس کار طنز هم انجام می دادیم. باید جوری کار می کردیم که کسی ناراحت نشود و تقدس گنبد و گلدسته آسیب نبیند. اما این که گنبد و گلدسته به سفارش کسی یا نهاد و سازمانی وارد قصه شود، اصلا درست نیست.

آیا در پایتخت حذفی هم داشتید، سکانس، نما یا دیالوگی بود که حذف شده باشد؟

بله؛ اما خیلی کم در حد یک کلمه.البته برخی درباره کار نظر می دادند و می گفتند مثلا فلان بخش نباشد یا اصلاح شود اما آقای فرجی، مدیر شبکه یک و مدیر گروه فیلم و سریال از کار دفاع می کردند و مسئولیت را به عهده می گرفتند و این حمایت واقعا جای تشکر دارد.

البته شما با صداو سیما هم شوخی کردید؟

بله. اما مدیران شبکه با هوشمندی از پایتخت دفاع کردند.شاید اگر این حمایت نبود برخی لحظات شیرین کار حذف می شد.

بدترین خاطره ای که از کار داشتید یادتان نیامد؟

نه! اما یادم هست درباره کار و نقش ها من و آقای تنابنده خیلی صحبت می کردیم. گاهی سر این بحث ها و قانع کردن یکدیگر عصبی می شدیم و جاهایی این عصبیت روی بازیمان هم تاثیر می گذاشت. مثلا یک روز در پشت صحنه برای یک نما داشتیم با هم بحث می کردیم. دقیقا یادم نیست چی بود اما من مخالف نظر آقای تنابنده بودم و عصبانی شده بودم و با همین حس مقابل دوربین رفتم. یکی از سکانس های مربوط به دادن کلیه بود. صحنه ای که من سراغ نقی می رفتم و مدارکم را می خواستم اما او می گفت دست من نیست و من می گفتم به جان هما قسم بخور که دست تو نیست. او هم می گفت که چرا قسم بخورم؟ عاقبت هم به هما گفت که مدارک را به من بدهد و خودش هم گفت: مدارک را بگیر و برو کلیه را بده. من می خواستم بگویم: می روم و به تو هیچ ربطی نداره! این جمله به تو ربطی نداره. مال خودم بود که اصرار داشتم ارسطو آن را بگوید.

نقش دیگران، منظورم بچه های پشت صحنه در خلق هنرمندانه شخصیت ارسطو چه بود؟

بخش عمده اش به پشت صحنه خوب و صمیمی ما برمی گشت، همه عوامل پشت صحنه که واقعا زحمت کشیدند. اگر ما مقابل دوربین توانستیم حس های خوبی را به بیننده منتقل کنیم به این دلیل بود که در پشت صحنه خیلی زحمت می کشیدند، خیلی خوب از ما حمایت می کردند، حس های خوبی را به ما منتقل می کردند و به اصطلاح نمی گذاشتند آب توی دل ما تکان بخورد. همه شرایط را فراهم می کردند که ما بتوانیم نقش مان را بازی کنیم، دیالوگ بگویم و یک اثر هنری خوب را به وجود بیاوریم. خانم الهام غفوری، تهیه کننده سریال هم که سنگ تمام گذاشتند و همه شرایط را فراهم کردند که ما در یک زمان فشرده سه ماهه توانستیم سریالی بسازیم که هر قسمت آن به اندازه یک فیلم سینمایی است. 15 قسمت 60 دقیقه ای. از سیروس مقدم عزیز هم تشکر می کنم که شرایط را چنان فراهم می کرد که با اعتماد به نفس کامل مقابل دوربین می رفتیم.

بین پایتخت 1 و 2 کار دیگری هم به شما پیشنهاد شد یا نقش مهم دیگری بازی کردید؟

بله! چند تا سریال پیشنهاد شد که بازی در سریال میلیاردر به کارگردانی مسعود کرامتی را قبول کردم؛ اما از خوش شانسی یا بدشانسی بعد از دو ماه کار تعطیل شد و در ادامه ساخت میلیاردر به کارگردان دیگری سپرده شد و گروه بازیگران هم تغییر کرد.

اگر نقشی شبیه ارسطو به شما پیشنهاد شود، قبول می کنید؟

نه! فعلا علاقه ندارم نه خود ارسطو را بازی کنم نه نقش شبیه ارسطو را.

حتی اگر کاری باشد که خوب بگیرد و مردم بازهم به شما توجه کنند؟

فعلا این تمایل را ندارم. بجز میلیاردر در فیلم «دربند» آقای شهبازی هم نقش کوتاهی بازی کردم. در فیلم بی خود و بی جهت به کارگردانی عبدالرضا کاهانی هم که بازی کردم.

در پایتخت 2 هم عاقبت موفق نشدید ازدواج کنید، در زندگی واقعی برخلاف ارسطو در همسریابی موفق بوده اید؟

الان که هنوز مجرد هستم! یعنی موفق نشده ام…

حرف پایانی؟

الان خیلی چیزها یادم نیست.

ظاهرا حافظه قوی هم ندارید!

نه! حافظه ام هم خوب نیست.

یعنی برایتان خیلی چیزها مهم نیست که یادتان بماند؟

چرا برخی چیزها که به آنها دلبستگی پیدا می کنم در حافظه ام می ماند، اما آنهایی را که دغدغه ام نیست فراموش می کنم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: